«هرچیزی چهره‌ای دارد و چهره دین اسلام (نماز)است و خداودن(جلّ ثـناؤه)نور دیـده مرا در نماز قرار داده اسـت و نـماز را محبوب من گردانید به گونه‌ای که من از نماز سیر نمی‌شوم همانا نماز ستون دین است و(نماز)نخستین عمل فرزند آدم است که به آن رسیدگی می‌شود؛ اگر درست بود؛به دیگر اعمالش رسـیدگی مـی‌شود و اگر درست نبود، به سایر اعمالش رسیدگی نمی‌شود.
کسی‌که در نمازش خشوع و فروتنی ندارد نمازش(نماز)نیست و هرکه نمازش او را از هر کار زشت و ناپسند باز ندارد، جز بر دوری او از خدا افزوده نشود.
هرکس دو رکعت نماز همراه با تـفکر بـخواند بهتر اسـت از این‌که شبی را تا به صبح نماز بگذارد و تفکر نکند.
میان مسلمان و کافر فاصله‌ای جز این نیست که نماز واجـب را عملا ترک کند یا از روی سبک شمردن آن را نخواند، هرکه پنج نماز را بـا جـماعت بـخواند، به او گمان نیک برید و بدانید که نماز چهره‌ی شیطان را سیاه می‌کند و انسان را از زشتکاری باز خواهد داشت.»
سخنی از رسول الله برگرفته از میزان الحکمه، باب صلاة/ ص 452 تا 445- نهج البلاغه / ترجمه ابراهیم احمدیان، ص 579.
